Aby pacjent nie odczuwał bólu podczas zabiegu chirurgicznego konieczne jest znieczulenie. W chirurgii stomatologicznej, w zdecydowanej większości przypadków wystarczające jest znieczulenie miejscowe.

Znieczulenie miejscowe powoduje zniesienie czucia bólu, dotyku i temperatury, nie znosi natomiast uczucia nacisku, zwłaszcza podczas wywierania dużej siły. Podczas zabiegu, przeprowadzonego w znieczuleniu miejscowym pacjent pozostaje świadomy.

Rodzaje znieczulenia miejscowego:
⦁    Powierzchniowe: polega na podaniu środka znieczulającego na powierzchnię skóry bądź błony śluzowej, blokując przewodnictwo nerwowe w zakończeniach nerwowych. W stomatologii stosowany przed wykonaniem właściwego znieczulenia (nasiękowego, przewodowego) zmniejszając związane z tym nieprzyjemnie doznania („znieczulenie przed znieczuleniem”), przed ekstrakcją zębów mlecznych ze znaczną resorpcją korzeni, przed nacięciem ropni podśluzówkowych.
⦁    Nasiękowe: polega na bezpośrednim podaniu środka znieczulającego (w formie iniekcji) w okolicę operowaną i zablokowaniu przewodnictwa zakończeń nerwowych. Znieczulenie to ma najszersze zastosowanie w chirurgii stomatologicznej i jest wystarczające przed ekstrakcją zębów szczęki i dolnych siekaczy.
⦁    Przewodowe: polega za podaniu środka znieczulającego w pień nerwu lub jego sąsiedztwo i zablokowaniu przewodnictwa nerwowego na większym obszarze niż w przypadku znieczulenia nasiękowego. W stomatologii najczęściej stosowanie do ekstrakcji zębów dolnych.

Znieczulenie ogólne (narkoza) jest to rodzaj znieczulenia który znosi ból, świadomość i odruchy obronne osoby znieczulanej. Za przygotowanie pacjenta do znieczulenia ogólnego, jego przeprowadzenie i opiekę po zabiegu odpowiedzialny jest lekarz anestezjolog.

 Wskazania do znieczulenia ogólnego w stomatologii:
⦁    osoby psychicznie chore, upośledzone umysłowo z utrudnionym kontaktem
⦁    dzieci szczególnie pobudliwe
⦁    uczulenie na środki znieczulenia miejscowego
⦁    osoby z rozlanymi stanami zapalnymi okolicy szczękowo-twarzowej, gdzie znieczulenie miejscowe jest niewystarczające bądź nieskuteczne
⦁    osoby zakwalifikowane do rozległych zabiegów (np. ekstrakcji mnogich)

Przeciwwskazania ogólnomedyczne do znieczulenia ogólnego:
⦁    choroby układu krążenia
⦁    niewydolność nerek
⦁    ostra lub przewlekła niewydolność układu oddechowego
⦁    infekcje dróg oddechowych
⦁    nieuregulowana cukrzyca
⦁    wszelkie nieprawidłowości w budowie anatomicznej mogące utrudniać intubację i wentylację.

Wybór metody znieczulenia należy do anestezjologa i uwarunkowany jest rodzajem i rozległością zabiegu a także stanem i wiekiem pacjenta.
Pacjent poddany znieczuleniu ogólnemu powinien być odpowiednio przygotowany. Należy  wykonanać podstawowe badania laboratoryjne: morfologię, układ krzepnięcia, oznaczenie grupy krwi,  poziom glukozy we krwi oraz EKG po 40-stym roku życia. Anestezjolog może zlecić wykonanie dodatkowych badań czy konsultacji w zależności od stanu ogólnego pacjenta.

Należy pamiętać o zakazie spożywania pokarmów i płynów na 6 godzin przed zabiegiem.

Po zakończeniu zabiegu i wybudzeniu pacjent nadal jest obserwowany, a decyzję o zwolnieniu do domu podejmuje anestezjolog po wcześniejszej kontroli stanu miejscowego przez chirurga stomatologa.